In een Byzantijnse kerk, zowel in een met Rome verbonden Grieks Katholieke kerk, alsook in een echte Orthodoxe kerk, in Griekenland, de Balkan of Rusland, staat men altijd naar het Oosten gericht om te bidden. In het Oosten komt de zon op, symbool van de Verrezen Christus.
Het kerkgebouw zelf is meestal als een kubus gebouwd. De kubus verbeeldt déze wereld, met de vier windstreken. De koepel boven de kubus beeldt de hemel uit. Vaak is een afbeelding van de Verheerlijkte Christus als kosmische wereldrechter, omgeven door talloze engelen, in de koepel als fresco aangebracht.
Aan de westzijde is er de narthex, een ruimte die de overgang met de buitenwereld: de kerkruimte, markeert.

Aan de oostzijde is er een halfronde uitbouw, het heiligdom. Dit is een uitbeelding van het Paradijs. Alleen priesters, diakens, acolieten en de lector mogen er binnengaan. In het heiligdom staat het altaar, van boven in de vorm van een vierkant. Een iconenwand, iconostase geheten, vormt de afscheiding van de ruimte voor de gelovigen.
Aan de linkerzijde van het heiligdom staat de tafel van de voorbereiding. Daar worden voorafgaand aan de eucharistieviering, Goddelijke Liturgie genoemd, brood en wijn klaargemaakt, de proskomedie.

In onze kerk is het slechts ten dele mogelijk om deze volgens de eisen van de Byzantijnse liturgie in te richten. De kerk staat niet naar het oosten gericht en de indeling is aangepast aan de mogelijkheden die er zijn.

In de ruimte voor de gelovigen stáát men meestal tijdens de dienst. Zitplaatsen zijn er slechts aan de kant, en vooral voor ouderen.
Koren staan links en rechts. In onze Kapel staat het koor rechts achterin.

Er zijn iconen ter verering neergelegd op zogenaamde analoj. Meestal is dat de Paasicoon of bij feestdagen de icoon van dat feest. De Paasicoon uit onze gemeenschap ziet u hiernaast afgebeeld.

Bij de iconen staan kandelaars voor kaarsen. Men kan er vrij bewegen. De iconen maken zichtbaar dat Christus, Maria en andere heiligen ook werkelijk onder ons aanwezig zijn.